περιχρύσωση

η, Ν

η επιχρύσωση, το χρύσωμα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < περιχρυσώνω. Η λ., στον λόγιο τ. περιχρύσωσις, μαρτυρείται από το 1889 στον Τ. Νερούτσο].